Ade
Ade, 42 jaar getrouwd met Anita, 2 kinderen, 3 bonuskinderen,
Ade heeft doelen in zijn leven, net als iedereen van 42 jaar.
Maar de doelen van Ade zijn niet de gemiddelde doelen, ze zijn gebaseerd op eerst maanden, toen weken, en nu dagen….
Hij wil nog 43 jaar worden op 5 maart en zijn trouwdag vieren op 1 april, ja ja dan is hij 1 jaar getrouwd met Anita, deze dag is uitgekozen omdat wij dan zijn trouwdag niet vergeten, Ade heeft namelijk een geweldig gevoel voor humor.
Dat is erg aanstekelijk en we lachen dan ook veel met Ade.
Je moet wel van Ade houden als je hem eenmaal hebt ontmoet, en van Anita, ze gaan het aan en slepen iedereen in hun omgeving mee in deze reis van hun leven.
Ade heeft sinds januari 2019 een hersentumor, na een operatie en chemo werd als snel duidelijk dat de kanker terug was en hij niet meer beter zou worden.
Er werd getrouwd, een reis naar Indonesië gemaakt en ik werd gebeld om samen met hen zijn laatste “feest” te organiseren. Ade heeft daar een eigen idee over…… alles in het wit, en iedereen ook, in de Grote Kerk en vervoer met een bus van defensie.
Zijn kaart heeft hij gemaakt, voorop en het spoor en de trein van de NS, en Ade zelf, hij werkt bij de NS en is daar erg trots op.
Er moeten veel Indonesische hapjes komen en alles moet worden vastgelegd zodat zijn kinderen, Anita en wij hem niet vergeten.
Ade glimlacht veel , een beetje scheef en heeft galgenhumor, alleen daarom vergeet je hem al “nooit”
In januari ging ik een weekend weg, dat vond ik erg spannend omdat het snel slechter ging met Ade, dit deelde ik met Anita, zij vertelde dit aan Ade, hij antwoordde toen:
“Dan hou ik het nog wel even vol want ik wil geen ruzie met Cisca”
Op 25 februari kreeg ik een uitnodiging voor zijn 43 e verjaardag, vervroegd naar 26 februari, de kans dat hij 5 maart in volle bewustzijn haalt is nihil. Ineens is het zo dichtbij, het afscheid, het einde. Op woensdag 26 februari ligt Ade tussen de ballonnen, taart, kaarten, tekeningen, met zijn zo geliefde familie en vrienden om hem heen in de Hospice, een button met 43 prijkt op zijn prachtige gebloemde overhemd.
Ade kan bijna niks meer, zo nu en dan nog een woordje, of een paar vingers ter goedkeuring omhoog, maar hij heeft zijn ogen en die zeggen genoeg.
We huilen even en het feest gaat weer door, er worden grapjes gemaakt en dan is daar weer zijn mooie scheve lachje, hij geeft niet op, nog niet…………Wordt vervolgd………….