“I was never meant to hurt no one”

Ik krijg een overlijdensmelding, een jonge man … .. Dat is altijd heftig en schrikken. Hij wilde niet verder, dat maakt het nog verdrietiger. Hij heeft kleine kinderen en een vrouw, maar ze wonen apart. Ik krijg een knoop in mijn maag. Ik bel met haar en hoor dat er paniek i s. Er s chiet door mijn hoofd dat dit niet zou mogen gebeuren. Maar ook dat iedereen het recht heeft om zelf te kiezen en dat we niet moeten oordelen. Die twe estrijd, altijd … .. Als ik binnenkom zit ze naast haar man en kijkt me aan. Ik zie wat ik al hoo rde, al die em oties die dit bizarre gebeuren tot gevolg hebben. We moeten even aftasten naar elkaar toe . Ik vraag dingen die heftig binnenkomen bij haar. Ze vraagt mij of ik wel besef wat dit inhoudt en betekent? Eerst denk ik heel primair, ja natuurlijk, ik heb dit veel vaker meegemaakt, ook van dichtbij. Maar dat weet zij niet en dat hoeft ook niet. En het is altijd ander s, i eder verhaal is anders. Zij moet hier mee dealen, met haar kindjes, met het feit dat haar man niet meer thuis woond e, d at het helemaal niet goed ging met hem. Wat dit voor gevolgen heeft gehad, nu heeft en nog zal hebben. Als we klaar zijn met aankleden, leunt ze tegen de bank en streelt de hand van haar man. Ik leun aan de andere kant tegen de muur. Ze praa t, t egen he m en met mij, en al die tijd blijft ze zijn hand strelen. In de kamer is het sereen en rustig, de strijd is gestreden. Voor het eerst in een hele lange tijd ziet ze rust op zijn gezicht. De volgende ochtend komt het meest zware moment, de kinderen vertellen dat hun papa is overleden. Dat hij niet meer thuiskomt en dat hij daar zelf voor heeft gekozen. Ik bewonder haar kracht, haar eerlijkheid, haar oprechtheid. Ze is recht door zee. Dat is goed, duidelijk en zo kwetsbaar. De kinderen krijgen de ruimte om vragen te stellen, om inbreng te hebben, om bij hun papa te kijken, om te huilen, maar ook om de alledaagse dingen te doen. Er wordt met veel liefde een herinneringsdienst voorbereid, alles moet perfect zijn! Wat een slechte film zijn ze in beland. Maar 1 ding is duidelijk, ze houdt van de vader van haar kinderen en de kinderen van hun papa. En ondanks dat ze voor zichzelf heeft moeten kiezen, zit hij diep geworteld in het gezin. Ik heb veel geleerd in de afgelopen week. Wat er ook gebeurd is, hoe het ook gelopen is, dit is een hard gelag voor iedereen.